وضعیت آب و هوا

پرانتزی بودن پا یا اصطلاح علمی آن ژنوواروم یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به مفصل زانو است که می تواند به خاطر مشکلات و اختلال در اتصال استخوان ران و ساق به یکدیگر باشد. البته در بسیاری از موارد ژنوواروم، خود استخوان ساق و ران هم دچار انحنا هستند و همین مساله یک حالت کمانی را برای کل پا به وجود می آورد.

درمان نکردن این مشکل در بزرگسالی می تواند منجر به استئو آرتریت زودرس یا همان آرتروز مفصل زانو شود یا مشکلات حرکتی و ساختاری دیگری را برای زانو به وجود بیاورد. ژنوواروم به طور طبیعی بین نوپاها و کودکان زیر دو سال دیده می شود و معمولا تمامی کودکان تا سن سه الی چهار سالگی درجاتی از ژنوواروم را دارند و اغلب اینها خودبه خود و بعد از یک سالگی به تدریج تغییراتی برای اصلاح این حالت در پایشان به وجود می آید اما اگر ژنوواروم باقی ماند باید کودک را تحت نظر قرار داد.

نرمی استخوان یا همان راشیتیسم، مشکلات استخوانی در محل صفحه رشد، اختلال در اتصال طبیعی استخوان ها، تغذیه نامناسب در سنین کودکی و بعضی بیماری های خاص می توانند باعث ژنوواروم شوند یا در واقع باعث شوند حالت کمانی پا در زمان کودکی همچنان باقی بماند. اگرچه مسایلی مثل عفونت ها، مشکلات اسکلتی و بعضی تومورها ممکن است باعث کمانی شدن یک طرفه استخوان پا شوند که بسیار نادر است.

چاقی، زود راه افتادن، سابقه خانوادگی و مشکلات ژنتیکی هم می توانند باعث باقیماندن پاهای پرانتزی در بزرگسالی شوند. ژنوواروم به طور طبیعی درد و هیچ علامت دیگری ندارد و اختلالی برای راه رفتن ایجاد نمی کند؛ اگرچه پزشکان به افراد دارای ژنوواروم شدید ورزش های سنگین را توصیه نمی کنند و اغلب علت مراجعه مبتلایان به این حالت به خاطر ظاهر است. اما در موارد حاد بیماری به خصوص مواردی که به علت راشیتیسم به وجود آمده اند برای پیشگیری از آرتریت زودرس به این بیماران توصیه به عمل می شود. ژنوواروم های یک طرفه ممکن است باعث مشکلات اسکلتی بعدی به خاطر تغییرات جبرانی در حالت بدن شوند و به همین دلیل باید این موارد را درمان کرد. ژنوواروم باید توسط متخصصان ارتوپد و به وسیله انجام یک جراحی تقریبا سخت درمان شود.

منبع:aftabir.com